Το "Τρεις ματιές τ' αλλάζουν όλα" - εκδόσεις ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ- είναι μια επιλογή δεκαεννιά διηγημάτων από έργα που έχουν παρουσιαστεί και συζητηθεί στη διάρκεια έξι συνεδριών του Εργαστηρίου του Λογοτεχνικού Τμήματος της ΑΛΕΦ (Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας) και συχνά έχουν τροποποιηθεί προς το καλύτερο μετά τις συναντήσεις. Κάθε ένα διήγημα ξεχωριστά έχει διαγράψει την τροχιά του μέσα στο Λογοτεχνικό Εργαστήριο. Πολύ συχνά μια δεύτερη ματιά μάς δίνει μια εικόνα διαφορετική από την αρχική και αλλάζει τις εντυπώσεις, πόσο μάλλον μια τρίτη, μια τέταρτη και μια ... δέκατη, όπως συμβαίνει στις συναντήσεις του Λογοτεχνικού Εργαστηρίου. Αυτή η ανθολογία, περιέχει διηγήματα όλων των ειδών του Φανταστικού, από Επιστημονική Φαντασία μέχρι Τρόμο. Δεν λείπουν οι υπολογιστές αλλά ούτε και οι νεράιδες, οι σκοτεινοί δαίμονες των αρχαίων θρησκειών αλλά και οι έλλογες πόλεις. Εικονική πραγματικότητα, πάρτι εξωγήινων, αρχαία μυστικά και αδέσποτοι ήχοι γεμίζουν τις σελίδες της ανθολογίας. Δεν μένει παρά ν' ανοίξει κανείς το βιβλίο και να ταξιδέψει σε όλους τους διαφορετικούς κόσμους που χώρεσαν μέσα του...
Εγώ, ως μέλος της ΑΛΕΦ, συμμετέχω με δυο διηγήματα στην ανθολογία: "Αμάντα και Μερλιόζ" και "Η επιλογή του Νόρμαν". Στο πρώτο εξετάζουμε τι θα συνέβαινε αν το δημιούργημα αποφάσιζε για τη μοίρα του ερήμην του δημιουργού. Και θα είχαν συνέπειες οι πράξεις του; Η ανυπακοή του; Μήπως όμως οι συνέπειες δεν αφορούν μόνο το δημιούργημα; Τι θα συμβεί στο δημιουργό που θα αρνηθεί την ελευθερία στο δημιούργημά του; Αυτός που δημιουργεί μπαίνει σε μια αμφίδρομη σχέση με το δημιούργημα. Στο κάτω κάτω δε θα ήταν αυτός που είναι χωρίς αυτό.
Στο δεύτερο διήγημα αναρωτιόμαστε: Μα καλά, οι φιλόσοφοι στην κόλαση; Κι όμως, αφού οι φιλόσοφοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον κόσμο και τον άνθρωπο και δεν αρκούνται στη διδασκαλία της εκκλησίας δεν είναι κατάλληλοι υποψήφιοι για την κόλαση;
Εγώ, ως μέλος της ΑΛΕΦ, συμμετέχω με δυο διηγήματα στην ανθολογία: "Αμάντα και Μερλιόζ" και "Η επιλογή του Νόρμαν". Στο πρώτο εξετάζουμε τι θα συνέβαινε αν το δημιούργημα αποφάσιζε για τη μοίρα του ερήμην του δημιουργού. Και θα είχαν συνέπειες οι πράξεις του; Η ανυπακοή του; Μήπως όμως οι συνέπειες δεν αφορούν μόνο το δημιούργημα; Τι θα συμβεί στο δημιουργό που θα αρνηθεί την ελευθερία στο δημιούργημά του; Αυτός που δημιουργεί μπαίνει σε μια αμφίδρομη σχέση με το δημιούργημα. Στο κάτω κάτω δε θα ήταν αυτός που είναι χωρίς αυτό.
Στο δεύτερο διήγημα αναρωτιόμαστε: Μα καλά, οι φιλόσοφοι στην κόλαση; Κι όμως, αφού οι φιλόσοφοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον κόσμο και τον άνθρωπο και δεν αρκούνται στη διδασκαλία της εκκλησίας δεν είναι κατάλληλοι υποψήφιοι για την κόλαση;
Και ισχύει άραγε ότι: «Πάντα εμείς διαλέγουμε το μέρος;» Κάπου στο διήγημα ο Πετρώνιος λέει: «Φοβόμαστε το έξω και μετά ξεχνάμε πόσο όμορφο είναι το έξω και μετά δεν μπορούμε πια να είμαστε έξω.» Πάντα η επιλογή είναι δική μας. Μόνο που όταν την κάνουμε, δεν αντιλαμβανόμαστε ίσως εγκαίρως την κόλαση στην οποία εισερχόμαστε.
